ابعاد مثبت بازی در تربیت کودکان (قسمت دوم)
ابعاد مثبت بازی در تربیت کودکان (قسمت دوم)
” بُعد آموزشی و تربیتی بازی “
در این بُعد از بازی اشاره مستقیم می کنیم به دنیای جدیدی که کودکان وارد آن میشوند.
درسهای بسیاری در این دنیای جدید یاد میگیرند.
آنها با بازی کردن بدون در نظر گرفتن مسئولیت،مسائلی را آموزش میبینند و تجربه میکنند و میتوانند محدوده ی بازی خود را مانند دنیای واقعی ببینند که خود آنها تصمیم گیرنده در هر مسئله ای که پیش می آید هستند و به نوعی سعی در اداره کردن آن دنیا میکنند.
آنها در این دنیایی که ساخته اند یاد میگیرند چطور با خودشان و اطرافیانشان ارتباط برقرار کنند.
میزان توانایی هر کودک در بازی کردن سنجیده میشود و با توجه به توانایی هایشان به کسب مهارت های بهتر و بیشتر میپردازند.
مهم ترین مسئله در این بُعد عدم فشار والدین هنگام بازی است.
نتیجه ی این بازی ها فراگیری مطالبی است که کودک با توجه به آزمون و خطاها در بازی بدست آورده.
تمامی این نتایج با میل،رغبت و شوق کودک همراه است.
” بُعد درمانی بازی “
افرادی هستند که در بازی درمانی تخصص دارند.به کمک تخصص این افراد و فراهم کردن اسباب بازی های از پیش تعیین شده و تشکیل جلسه های بازی درمانی برای کودکان،تمامی حرکات و رفتارهای آنان را زیر نظر میگیرند و هدفشان از اینکار پی بردن به مشکلات کودکان و درمان آنهاست.
فعالیت کودکان،بازی یا کار؟
کار
فعالیتی است که برای بدست آوردن هدف خاصی انجام می شود و در آن برخی افراد از روی اجبار و برخی دیگر با میل و رغبت کار انجام میدهند که شامل قوانین و مقررات است و در نهایت شامل پاداش و دستمزد میشود.
بازی
نوعی فعالیت است که کودکان و حتی بزرگسالان برای تفریح و خوشی و گذراندن اوقات خود انجام میدهند.
هیچ اجباری وجودذ نداردو برای هدف خاصی و یا دستمزد انجام نمی شود.
همه ی آنهایی که بازی میکنند ورود به بازی و خروجشان اختیاری است و شامل مقررات نمیشود.
حال اینکه فعالیت کردن کار است یا بازی به نظر خود کسی که آن را انجام میدهد بستگی دارد.ولی به گفته ی روانشناسان فعالیتی که در آن لذتی وجود نداشته باشد و برای هدف خاصی انجام پذیرد بازی نیست.
کودکان باهوش نظر متفاوتی با کودکانی که دارای سطح هوشی متوسط هستند،دارند.آنها کار را یک فعالیت مفید و هدف دار میدانند اما نسبت به بازی چنین حسی ندارند و آن را کاری بی فایده میدانند.
Views: 26
